بررسی میزان آگاهی دانشجویان گروه علوم پزشکی از قوانین جزایی مامایی در حیطه پزشکی قانونی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1392

مقدمه: رفتار نتیجه تصمیم و تصمیم مبتنی بر آگاهی و گرایش می باشد. آگاهی یا دانش نیاز فرد را به دانستن بر می انگیزد. بسیاری از خطاهای پزشکی ناشی از عدم آگاهی نسبت به موضوع درمانی است که علاوه بر خسارت های جسمی، روحی و مادی که به بیمار وارد می کند، سبب کاهش اعتماد بیماران به کادر درمان می شود و جریمه های مالی را برای خاطی در بر خواهد داشت. روش: مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و جامعه‌ی پژوهش کلیه‌ی دانشجویان کارشناسی و ارشد مامایی و دستیاران زنان علوم پزشکی اهواز بود؛ که تعداد 90 نفر از آنها از طریق نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار، پرسشنامه ی دو بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک و 33 سوال چهار گزینه ای جهت سنجش میزان آگاهی دانشجویان پیرامون موضوع پژوهش بود. نتایج از طریق آمار توصیفی و نرم افزار SPSS نسخه ی 17 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سنی نمونه ها 58/4±72/24 سال و اکثریت آنها (11/61%) دانشجوی کارشناسی مامایی بودند.میانگین نمره ی آگاهی، 7/2±83/10 به دست آمد ( آگاهی ضعیف). بین نمره ی آگاهی دانشجویان و پیش بینی آنها از سطح آگاهی خود ارتباط معناداری دیده نشد (168/0=p). بین نمره‌ی آگاهی با شرکت در کارگاه مرتبط با موضوع پژوهش ارتباط معناداری وجود داشت (007/0=p). بحث: برای برنامه ریزی جهت ارتقاء سطح آگاهی و عملکرد ، کاهش بروز خطاها و شکایات پزشکی از کادر درمان، لازم است سطح آگاهی شاغلین درمانی در حیطه های مختلف شغلی بررسی شود تا نقاط قوت و ضعف آنها و راهکارهای بهبود آگاهی آنها شناسایی گردد. کادر زنان و مامایی در معرض موارد بالایی از شکایات پزشکی هستند و تدوین مباحث کاربردی و رایج پزشکی قانونی برای آنها از اهمیت بالایی برخوردار است.